Οικογενειακές Στιγμές

“Στην παιδική μου ηλικία οφείλω τα πάντα ή σχεδόν όλα. Γιατί αυτό που είμαι σήμερα το οφείλω και στην Άννα. Μπήκε στη ζωή μου για να μείνει. Το κατάλαβα σχεδόν αμέσως. Δεν ξέρω αν σας φανεί υπερβολή ότι χωρίς αυτήν όχι θα ήμουν αλλιώς, όχι μόνο μπορεί να μην είχα αντέξει, αλλά μπορεί και να μην ζούσα. Και δεν είναι μόνο αυτό που λένε η στήριξή της και η βοήθειά της! Η κοινή μας ζωή είναι κάτι σπάνιο, ο έρωτας, η αγάπη, το συνεχές αμοιβαίο ενδιαφέρον μετά από τόσες δεκαετίες.”

“‘Οταν ήρθε στη ζωή μας η Γιωργιάννα, το θαύμα έγινε. Είναι ένα πλάσμα που μονοπωλεί σχεδόν το ενδιαφέρον μας, όχι μόνο γιατί είναι δικό μας παιδί, αλλά γιατί είναι ένας ελεύθερος, ανεξάρτητος, δημιουργικός νέος άνθρωπος, χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς να θεωρεί τίποτα δεδομένο. Δε στηρίζεται σε μας, αλλά ζυμώνει και χτίζει τη δική της ζωή, με αγωνία, με κόπο, πέτρα-πέτρα.”

(από το βιβλίο του Θανάση Λάλα “Γιώργος Νταλάρας – …και το καλοκαίρι κρυώνω!”