Οι συναυλίες για την Κύπρο

«Μισή θα μείνει η φωνή μας και το τραγούδι μας ατέλειωτο ώσπου να ηχήσει στην Κερύνεια, στην Αμμόχωστο, στη Σαλαμίνα»

Μισή θα μείνει η φωνή μας και το τραγούδι μας ατέλειωτο ώσπου να ηχήσει στην Κερύνεια, στην Αμμόχωστο, στη Σαλαμίνα. Αφιερώνω το τραγούδι μου στο μαθητή που κατέβασε την τουρκική σημαία στην Πράσινη Γραμμή, στον Κύπριο πατριώτη που γύρισε στο σπίτι του περνώντας κρυφά στα κατεχόμενα για να ποτίσει την τριανταφυλλιά του και στο 8χρονο κοριτσάκι που με συγκλόνισε πριν λίγο καιρό ρωτώντας με ”Πότε θα γυρίσουμε πίσω”… / Από το δίσκο ”Ες γην εναλίαν Κύπρον”

Αυτό που με κάνει να ασχοληθώ με την Κύπρο είναι η αδιαφορία που βλέπω γύρω μου, από την πολιτεία αλλά κι από τον κόσμο. Είναι ένα ζήτημα που εξαιτίας του μεγάλου διαστήματος που εκκρεμεί αντιμετωπίζεται συμβατικά. Δίκαια νομίζω ότι του αφιέρωσα 5 χρόνια από τη δουλειά και τη ζωή μου. Και κάτι απέδωσαν όλα αυτά. Πολλές χιλιάδες υπογραφές για το θέμα των εγκλωβισμένων στάλθηκαν στο Λευκό Οίκο μετά τη συναυλία στη Νέα Υόρκη. Δεν το πίστευα! Άξιζε η αγωνία κι ο κόπος, ακόμα και το παράπονο και η λάσπη που έχει ριχτεί με αφορμή αυτές τις προσπάθειες. Δεν μετανιώνω για τίποτε και θα συνεχίσω αυτό που κάνω. Από το βραβείο Κένεντυ δεν μου έκαναν εντύπωση ούτε οι απονομές ούτε η δημοσιότητα, ούτε οι τιμές. Μόνο αυτό το κείμενο: ”Μη ρωτάς τι κάνει η πατρίδα σου για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για την πατρίδα σου”. / Από το ”Μουσικό Κουτί” Δεκέμβρης 1996

https://www.youtube.com/watch?v=qqvFjMBtM7A

ΤΟ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ

1991
1991

Οι μεγάλες συναυλίες για την Κύπρο

Μέσα στο καλοκαίρι (Ιούλιος 1991), πραγματοποιούνται στην Κύπρο οι πέντε πρώτες συναυλίες της Άμυνας, τα έσοδα των οποίων διατίθενται στην Επιτροπή εγκλωβισμένων και στη διαφώτιση γύρω από το Κυπριακό ζήτημα. Σ’ αυτές τις συναυλίες συμμετέχουν, εκτός από τον Γιώργο Νταλάρα, η Μαρία Φαραντούρη, ο Διονύσης Σαββόπουλος, η Έλλη Πασπαλά, η Ελένη Τσαλιγοπούλου, οι Κύπριοι συνθέτες Μάριος Τόκας και Μιχάλης Χριστοδουλίδης και η Κυπριακή χορωδία “Διάσταση”.

1992
1992

“Ες γην εναλίαν Κύπρον”

Ηχογραφεί μια σειρά τραγουδιών του Μιχάλη Χριστοδουλίδη που αποτελούν μελοποιημένες ποιητικές αναφορές επώνυμων Κυπρίων ποιητών στον Κυπριακό αγώνα. Είναι ο δίσκος “Ες γην εναλίαν Κύπρον”. Τα κέρδη από τις πωλήσεις του δίσκου διατίθενται για την άμυνα της Κύπρου και τις ανάγκες των εγκλωβισμένων.

1992

Στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας για την Κύπρο

Τον Απρίλιο, πραγματοποιείται στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας μια ακόμα μεγάλη συναυλία για την διαφώτιση γύρω από το Κυπριακό ζήτημα, με την συμμετοχή της Δήμητρας Γαλάνη, της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, του Χάρη και του Πάνου Κατσιμίχα, των Κύπριων συνθετών Μάριου Τόκα και Μιχάλη Χριστοδουλίδη, του τραγουδιστή της Κυπριακής παράδοσης Χρήστου Σίκκη αλλά και του Ζωρζ Μουστακί.

1992

Στο Wembley του Λονδίνου

Με αφετηρία το Κυπριακό ζήτημα πραγματοποιείται στις 27 Ιουνίου μια συναυλία στο Λονδίνο. Για πρώτη φορά σε ελληνική συναυλία, γεμίζει ασφυκτικά το μεγάλο Wembley, Σ’ αυτήν τη συναυλία συμμετέχουν η Δήμητρα Γαλάνη, ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας, η χορωδία “Διάσταση” αλλά και ο Ζώρζ Μουστακί και η Βανέσσα Ρεντγκρέιβ. Προλογίζει η Μελίνα Μερκούρη.

1993
1993

Συναυλία για την Κύπρο στο Παρίσι

Η χρονιά ξεκινάει (Ιανουάριος) με μια ακόμη σημαντική συναυλία για την Κύπρο, στο Palais des Congres. Τέσσερις χιλιάδες κατακλύζουν το μεγάλο συναυλιακό χώρο του Παρισιού για να ακούσουν ελληνικά τραγούδια και να ζητήσουν δικαιοσύνη για την Κύπρο. Μαζί με τον Γιώργο Νταλάρα, ο Ζωρζ Μουστακί, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας, ο συνθέτης Μιχάλης Χριστοδουλίδης και το κυπριακό φωνητικό σύνολο Διάσταση. Στην οργανωτική επιτροπή συμμετείχαν -μεταξύ άλλων- ο Κώστας Γαβράς και η Ελένη Αρβελέρ.

1993

Συναυλίες στην Κύπρο & βραβεύσεις

Τον Ιούλιο, συναυλίες στην Κύπρο με τον Πάνο Κατσιμίχα. Βραβεύεται για την προσφορά του από τον Πρόεδρο Κληρίδη. Επιπλέον, ανακηρύσσεται επίτιμος δημότης όλων των ελεύθερων πόλεων του νησιού.

1994
1994

Η μεγαλύτερη συναυλία ελληνικού τραγουδιού που πραγματοποιείται ποτέ στην Αμερική

Τον Απρίλιο, 22 χιλιάδες θεατές, παρακολουθούν τη συναυλία για την Κύπρο που πραγματοποιείται στο “Brendan Byrne Arena”. Συμμετέχουν η Νάνα Μούσχουρη, ο Al di Meola και -από ελληνικής πλευράς- η Γλυκερία και οι Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας. Είναι η μεγαλύτερη συναυλία ελληνικού τραγουδιού που πραγματοποιείται ποτέ στην Αμερική και το περιοδικό “Billboard” την εμφανίζει στην επίσημη σειρά του, ως πρώτη σε εισπράξεις συναυλία για εκείνη την περίοδο. Οι θεατές της συναυλίας στέλνουν υπογραφές στο Λευκό Οίκο ζητώντας πληροφορίες για τους αγνοούμενους και τους εγκλωβισμένους της Κύπρου. Ακολουθούν δυο ακόμα συναυλίες στο Σικάγο...

1994

“Των Αθανάτων”

Κυκλοφορεί ο δίσκος “Των Αθανάτων” με μελοποιήσεις κατ’ εξοχήν του Δημήτρη Λάγιου και του Μιχάλη Χριστοδουλίδη, πάνω σε ποιήματα Κυπρίων αγωνιστών και ποιητών.

1994

Για την Κύπρο στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού

Στις 20 Ιουλίου, την ημέρα της συμπλήρωσης 20 χρόνων από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, πραγματοποιεί μια ειδική μουσική παράσταση στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, σε σκηνοθεσία του Μιχάλη Κακογιάννη και τη συμμετοχή της Μελίνας Κανά και Κυπρίων καλλιτεχνών.

1996
1996

Μεγάλη συναυλία στο Παρίσι για την Κύπρο

Στις 31 Μαΐου, πραγματοποιείται και στη Γαλλία, στο “Palais des Congres” του Παρισιού, μια συναυλία με στόχο την ευαισθητοποίηση γύρω από το Κυπριακό ζήτημα. Σ’ αυτήν συμμετέχουν ο Κώστας Γαβράς, ο Ζωρζ Μουστακί, η Έλλη Πασπαλά, η Ελένη Τσαλιγοπούλου και το Φωνητικό Σύνολο “Διάσταση”.

1998
1998

Ανακηρύσσεται Κύπριος πολίτης

Στις 2 Ιουνίου 1998, στο “Σπίτι της Κύπρου”, ο Γιώργος Νταλάρας ανακηρύσσεται Κύπριος Πολίτης. Του αποδίδεται η κυπριακή υπηκοότητα και παραλαμβάνει το κυπριακό διαβατήριο, ως ένδειξη αναγνώρισης κι εκτίμησης της προσφοράς του από μέρους της Δημοκρατίας της Κύπρου.

1998

“Φωνή πατρίδας”

Τον Δεκέμβριο, κυκλοφορεί στην Κύπρο ένα maxi single με τέσσερα τραγούδια του Μάριου Τόκα, στηριγμένα σε αναφορές Κυπρίων ποιητών στα πάθη του νησιού. Τίτλος: “Φωνή πατρίδας”.

2002
2002

Στην Ευρώπη για την Κύπρο

Τον Δεκέμβριο, με την συμμετοχή της Αγγλίδας υψίφωνου Deborah Myers και της Κρατικής Ορχήστρας Δωματίου Κύπρου, πραγματοποιεί σειρά συναυλιών με στόχο την προβολή του Κυπριακού πολιτισμού στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, εν όψει της ένταξης της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Με αφετηρία το Λονδίνο και την Κοπεγχάγη, θα καταλήξει τον ερχόμενο Φεβρουάριο στο Παρίσι (“Olympia”) και στην Κύπρο.

2008
2008

Σε Τσεχία και Κύπρο

Τον Ιούνιο επίσης, συναυλίες στην Οστράβα (27.6.2008) και στο Πελέντρι στην Κύπρο (20.6.2008). Τα έσοδα της συναυλίας στο Πελέντρι διατίθενται για την αναδάσωση των καμένων περιοχών από τη μεγάλη πυρκαγιά του 2007 στην ευρύτερη περιοχή. Μαζί με τον Γιώργο Νταλάρα συμμετέχουν ο Μιχάλης Τζουγανάκης και η Μελίνα Ασλανίδου.

2012
2012

200 χρόνια Παγκύπριο Γυμνάσιο

Συμμετοχή στη συναυλία για τα 200 χρόνια του Παγκύπριου Γυμνασίου στην Λευκωσία (8.5.2012).

2021
2021

Στην Κύπρο με τα τραγούδια του Λάγιου και του Χριστοδουλίδη

Τρεις συναυλίες πραγματοποιούνται στην Κύπρο (Αρχαίο Θέατρο Κουρίου, Λάρνακα και Λευκωσία) από τις 22 έως τις 26 Ιουλίου και συγκεντρώνουν το μεγάλο ενδιαφέρον των ακροατών. Οι δύο συναυλίες είναι αφιερωμένες στο έργο του συνθέτη Δημήτρη Λάγιου, με αφορμή τη συμπλήρωση ...

2024
2024

Συναυλία τιμής, μνήμης και χρέους

''Κάθε Γυναίκα και μια Ιστορία - Γυναίκες Σύμβολα της Κύπρου'' τιμήθηκαν στην ιδιαίτερα συγκινητική εκδήλωση τιμής και μνήμης, τιμής και χρέους, που διοργανώθηκε στις 15 Μαρτίου στο κατάμεστο Δημοτικό θέατρο Στροβόλου στην Κύπρο.

2024

12ο Διεθνές Φεστιβάλ Αρχαιολογικού & Πολιτιστικού Ντοκιμαντέρ

Την Κυριακή 26 Μαίου πραγματοποιήθηκε, στο ΟΛΥΜΠΙΑ - Δημοτικό Μουσικό Θέατρο Μαρία Κάλλας,  η Τελετή λήξης του 12ου Διεθνούς Φεστιβάλ Αρχαιολογικού και Πολιτιστικού Ντοκυμαντέρ ΑΓΩΝ. Με την απονομή των βραβείων και τη συναυλία του Γιώργου Νταλάρα ολοκληρώθηκε με επιτυχία το Φεστιβάλ. Ο Γιώργος Νταλάρας -όλα αυτά τα χρόνια- πίστεψε σε αυτή την προσπάθεια των ανθρώπων του Φεστιβάλ και το στήριξε.  Γιατί αξίζει μια τέτοια διοργάνωση στον αρχαιολογικό πλούτο και στον πολιτισμό της χώρας μας.

2024

”Η πατρίδα είναι μάνα έχει μνήμη θυμάται”

Στις 28 Μαίου στο κατάμεστο Δημοτικό Κηποθέατρο Λεμεσού ''Μάριος Τόκας'', πραγματοποιήθηκε με ξεχωριστή επιτυχία η συναυλία με τίτλο ''Η Πατρίδα είναι μάνα έχει μνήμη θυμάται''. Η επετειακή εκδήλωση  για τα 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

2024

”Ηρώων Γη” στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

Επετειακή εκδήλωση με τίτλο «50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο» διοργάνωσε το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών την Τετάρτη, 10 Ιουλίου 2024, στη Μεγάλη Αίθουσα του κεντρικού κτηρίου του Πανεπιστημίου.

2024

Κύπρος Νυν και Αεί

Για τους ελεύθερους ανθρώπους, η δικαιοσύνη είναι τρόπος ζωής. Δύο άνθρωποι που αγαπούν βαθιά την Κύπρο και την Ελλάδα, καταθέτουν ένα έργο το οποίο έχτισαν με απέραντη ενσυναίσθηση της σημερινής σκληρής πραγματικότητας που βιώνει η εναλία γη από το 1974 μέχρι σήμερα. Ο Γιώργος Νταλάρας οραματίστηκε ένα μουσικό έργο. Ένα έργο διαμαρτυρίας, μνήμης και επιμονής. Ο ποιητής της Διασποράς Πόλυς Κυριάκου έγραψε τους στίχους οι οποίοι στα χέρια δώδεκα σημαντικών συνθετών πήραν μορφή και ήχο και τα ερμηνεύουν δεκατέσσερις χαρισματικοί ερμηνευτές.

2024

”Πόσο ακόμα;” 50 χρόνια

''ΠΟΣΟ  ΑΚΟΜΑ;'' είναι ο τίτλος της μεγάλης αντικατοχικής συναυλίας που πραγματοποιήθηκε στην Πύλη Αμμοχώστου στην Λευκωσία στις 19 Ιουλίου. Αφορμή γι' αυτή τη μεγάλη συναυλία είναι τα 50 χρόνια εισβολής και κατοχής της Κύπρου. 

2024

1974 – 2024 Μισός αιώνας Μισή Πατρίδα

Με τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την Τουρκική εισβολή και τη συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου, ο Δήμος Παλλήνης  διοργάνωσε στις 12 Οκτωβρίου 2024, την επετειακή συναυλία με τον τίτλο  ''1974-2024  Μίσος αιώνας – Μισή πατρίδα''. Στόχος  ήταν η συμβολή στην περαιτέρω ευαισθητοποίηση του κοινού σε ό,τι αφορά το οξύ και χρονίζον πρόβλημα της κατοχής. Για να  να μείνει ζωντανή η μνήμη και να συνεχιστεί ο αγώνας για δικαίωση.

Τραγουδάω τόσα χρόνια, έδωσα εκατοντάδες συναυλίες σε όλο τον κόσμο, με χειροκρότησαν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, μου έγραψαν σπουδαίες κριτικές… Αυτό που ένιωσα όταν τραγούδησα στη Θράκη στο τριεθνές με τον Αηδονίδη, στην Πράσινη Γραμμή στη Λευκωσία και πάνω στο χώμα στο Σχοινούδι στην Ίμβρο, απέναντι από τα γκρεμισμένα σπίτια, το ένιωσα μόνο όταν γεννήθηκε η κόρη μου.

(Από το ”Μουσικό Κουτί” Δεκέμβρης 1996)

(από το βιβλίο “…και το καλοκαίρι κρυώνω”)

Πιστεύετε ότι ίσως γι’ αυτόν το εφησυχασμό που ήθελαν κάποιοι δεχτήκατε κριτική ή ακόμα και συκοφαντίες για την εμπλοκή σας στο θέμα της Κύπρου;

Αυτό είναι μια μεγάλη ιστορία και καθόλου ξεκάθαρη. Κάποιοι μπορεί να το κάνουν από ζήλια ή φθόνο. Δυστυχώς, όμως, τώρα που πέρασε ο καιρός, νομίζω ότι υπήρχε και μια πολιτική γραμμή τότε να ξεχαστεί το θέμα της Κύπρου. Για τον ένα ή τον άλλο λόγο, εγώ από πολύ λίγους κλήθηκα να υποστώ μια βία η οποία δεν ήταν εκφρασμένη καθαρά, ήταν καλυμμένη.

Δηλαδή;

Δεν είναι ξεκάθαρη. Σας το ξαναείπα, αντιδρώ όταν αυτό που υποστηρίζουν κάποιοι είναι ψέμα. Αν αφήσω το ψέμα να κυριαρχήσει γύρω από αυτό που είναι η ζωή μου και η δουλειά μου, και οι ιδέες μου κυρίως, δε θα είμαι εγώ. Και αναρωτιέμαι. Είναι τυχαίο που δεν έχω δεχθεί ποτέ κριτική όταν απλώς κάνω τη δουλειά μου, στην Πλάκα, στον Ορφέα, στο Αττικόν, στην Ιερά Οδό, ακόμα όταν ήμουν μικρός, στο Θεμέλιο ή στη Διαγώνιο; Ακούω σχόλια αντίθετα, όταν προσφέρω, όταν τραγουδάω με την ψυχή μου, όταν τραγουδάω για την Ίμβρο ή την Κύπρο, για τις έδρες των ελληνικών σπουδών στο εξωτερικό. Τίποτα δε θα με κάνει να μετανιώσω. Πιστεύω βαθιά ότι στην Κύπρο έχει συμβεί και συνεχίζει να συμβαίνει μια μεγάλη αδικία. Από τον καιρό που τραγούδησα στις σκηνές το ’74 μέχρι και σήμερα, δεν μετάνιωσα για τίποτα. Ξέρω ότι έχουν πιάσει τόπο οι συναυλίες για την Κύπρο, και τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν και οι χιλιάδες υπογραφές στον Λευκό Οίκο για τους αγνοούμενους και τα τραγούδια των Κυπρίων ποιητών που διδάσκονται στα σχολεία.

Τα τραγούδια του Μιχάλη Χριστοδουλίδη, του Δημήτρη Λάγιου, του Μάριου Τόκα, του Κώστα Κακογιάννη, του Κούλη Θεοδώρου, η ποίηση των εθνικών ποιητών της Κύπρου Βασίλη Μιχαηλίδη και Δημήτρη Λιπέρτη, οι στίχοι του Μιχάλη Πασιαρδή, του Κώστα Μόντη, της Νίκης Κατσαούνη, του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, του Ανδρέα Παράσχου, του Μιχάλη Κακογιάννη και του Πόλυ Κυριάκου και πολλών ακόμη άλλων με την καταλυτική συμμετοχή και βοήθεια του πολιτιστικού συλλόγου «Διάσταση» με τον Μάριο Παπαδόπουλο και τον Πανίκο Σχοινή, λειτούργηασαν σαν αντίδοτο στην απάθεια, την αποξένωση και την ηττοπάθεια δεκαετιών που το σύνθημα «η Κύπρος δεν πουλάει» πρωτοστατούσε.

Μην ξεχνάτε ότι έγινε στην Αμερική συναυλία με 25.000 κόσμο και γέμισε το Wembley στο Λονδίνο, γιατί αυτοί που αυθόρμητα ήρθαν, ένιωσαν το κίνητρό μας. Και όχι μόνο το δικό μου. Συμμετείχαν σπουδαίοι συνάδελφοι, όπως θυμάστε, από την Μελίνα Μερκούρη –μαζί με την παρουσία και τη συμπαράσταση της Vanessa Redgrave- και την Μαρία Φαραντούρη, τον Διονύση Σαββόπουλο ως την Νάνα Μούσχουρη και τον Μουστακί, την Δήμητρα Γαλάνη, τους Κατσιμίχα, την Ελευθερία, την Γλυκερία, τον Τόκα και αρκετούς ακόμα. Άλλη τη σκηνοθέτησε ο Γαβράς, άλλη ο Κακογιάννης, σκηνικά έκανε ο Φασιανός και κανείς δεν πληρώθηκε. Σας φαίνεται μικρή αυτή η πρωτοβουλία;

Αντίστοιχα πράγματα γίνονται και για την ιστορία των προσφύγων και ευτυχώς σε διεθνές επίπεδο. Τότε για την Κύπρο, ξεκίνησα μόνος μου. Δεν ήξερα τι έκταση θα πάρει και ίσως αυτό έφερε την αντίδραση. Κανείς δεν πίστευε ότι ξεκίνησα εντελώς μόνος μου αυτή την προσπάθεια. «Ελάτε για την Κύπρο», είπα στους φίλους μου και στους συναδέλφους μου και, όσοι το πίστεψαν, ακολούθησαν. Όπως ακριβώς, έκανε και ο Αλκίνοος (Ιωαννίδης) μαζί με τέσσερις μουσικούς που το έλεγε η ψυχή τους. Έβγαλα εισιτήρια, μπήκα σε ένα αεροπλάνο και πήγαμε στη Γιουγκοσλαβία, μέσα στους βομβαρδισμούς, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, να συμπαρασταθούμε στους συναδέλφους μας που παίζαν στις πλατείες. Γιατί, σας λέω, το άδικο δεν το αντέχω, με κατατρώει σαν σαράκι.

Θυμάμαι ο Πάνος Κατσιμίχας, ο οποίος έχει έρθει κι έχει τραγουδήσει κι αυτός για την Κύπρο, γιατί την αγαπάνε πολύ τα παιδιά την Κύπρο, ξέρετε τι τους έχει πει; «Κάθε φορά που λέτε κάτι για την Κύπρο, το λέτε μ’ ένα γελάκι, μ’ ένα ύπουλο βλέμμα κι ένα χαχανητό που, αν σας ακούσουν οι πιτσιρικάδες, θα νομίζουν ότι η Κύπρος είναι ένα μπουρδέλο και κάνουμε πλάκα…». Κανείς δεν λέει ότι η Κύπρος έχει ακόμα 250.000 πρόσφυγες, 40.000 Τούρκους στρατιώτες, χιλιάδες νεκρούς, χιλιάδες αγνοούμενους και εκατοντάδες χιλιάδες εποίκους. Δυστυχώς το δράμα της Κύπρου είναι παλιό, πολύ παλιό. Κρύβει μέσα του προδοσίες και συμφορές ανείπωτες. Στα δικά μας χρόνια στη Χούντα, 1967-1974, η προδοσία είχει τα ονόματα κάποιων στρατιωτικών και πολιτικών, πατριδοκάπηλων και πατριδοκτώνων, που δε δίστασαν να επιτεθούν απροκάλυπτα στη δημοκρατία και τον λαό της, υφαίνοντας ένα σκοτεινό-ζοφερό μέλλον για το νησί και ΟΛΟΥΣ (!) τους κατοίκους του.

Μετά την Τουρκική εισοβολή και τον παράνομο εποικισμό, τους υποχρεώνουν-τους σπρώχνουν σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια σε μια αναγκαστική, προκατασκευασμένη διχοτόμηση, ενορχηστρωτημένη από τους λεγόμενους «μεγάλους» και απ’ αυτούς που εργάζονται κυρίως για τα βρετανικά συμφέροντα. Η Κύπρος όμως δεν ανήκει στην ενωμένη Ευρώπη. Αυτή η νέα προδοσία πονάει πιο πολύ. Θα περίμενε κανείς ο σύγχρονος κόσμος που ευαγγελίζεται ειρήνη και πρόοδο –μόνο στα λόγια- ν’ αναλάβει τις ευθύνες του. Όχι βέβαια κατασκευάζοντας όλο και πιο τρομακτικά-θανατηφόρα όπλα, εξασφαλίζοντας με την πώλησή τους την ευημερία των χωρών που τα παράγουν.

Η Κύπρος είναι πολύ μικρή για να χωριστεί στα δύο. Είναι ντροπή μας!