Ο Νοέμβρης του 1973 και οι μέρες της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, τον βρίσκουν να ηχογραφεί κρυφά, ύστερα από συνεννοήσεις με τον Μίκη Θεοδωράκη στο Παρίσι, τα ”18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας” του Γιάννη Ρίτσου. Αυτός ο δίσκος θα κυκλοφορήσει την επόμενη χρονιά.
Τον Οκτώβριο, κυκλοφορεί ο δίσκος του Απόστολου Καλδάρα ”Βυζαντινός εσπερινός”, σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου και με τη συμμετοχή και της Χαρούλας Αλεξίου στις ερμηνείες.
Μια ακόμη συνεργασία με τον Σταύρο Κουγιουμτζή, στο ”Ηλιοσκόπιο”, σε ποίηση του Γιώργου Θέμελη και με τη συμμετοχή της Αιμιλίας Κουγιουμτζή στην ερμηνεία.
Συνεχίζεται η συνεργασία με τον Θωμά Μιχαηλίδη κι εγκαινιάζονται τα ”Νέα Δειλινά”. Στο σχήμα, εκτός από τον Γιάννη Πάριο και την Χαρούλα Αλεξίου, προστίθεται και η Δήμητρα Γαλάνη. Συμμετέχει στο πρόγραμμα μεγάλη κλασσική ορχήστρα με 40 μουσικούς από την Λυρική Σκηνή και την Κρατική Ορχήστρα. Και -μεσούσης της χούντας- το πρόγραμμα περιλαμβάνει πολλά ”απαγορευμένα” τραγούδια. Ύστερα από συνεχείς επισκέψεις και απανωτές ”συστάσεις” αστυνομικών στο χώρο – που, έτσι κι αλλιώς, κάνει προβληματική την προσέλευση του κόσμου – το μαγαζί κλείνει στις αρχές της άνοιξης του 1974.