Η γνωριμία με τη Μαρινέλλα

1969

Η Μαρινέλλα τον ακούει τυχαία στο ραδιόφωνο σε ένα από τα τραγούδια του δίσκου “Γιώργος Νταλάρας”. Το τραγούδι είναι το  “Ο ουρανός φεύγει βαρύς” του Σταύρου Κουγιουμτζή. Εντυπωσιάζεται και τον αναζητά. Με τη βοήθειά της μετατίθεται στην ΥΕΝΕΔ και με την έναρξη της χειμερινής περιόδου αρχίζει εμφανίσεις δίπλα της στο κέντρο “ΣΤΟΡΚ” στο Σύνταγμα.

“Τον Γιώργο τον άκουσα στο ραδιόφωνο να λέει «Ο ουρανός φεύγει βαρύς». Ήμουν στ’ αυτοκίνητο. Έκανα αμέσως στροφή και πήγα στην εταιρεία, στον Μάτσα. «Ποιος είναι αυτός, μ’ αρέσει πώς τραγουδάει» του είπα. «Ένας νεαρός, καινούργιος» μου απάντησε. Λέω, τότε, «Ρώτησέ τον. Εγώ θα κάνω ένα πρόγραμμα στο Στορκ, θέλει να ‘ρθει μαζί μου;»” περιγράφει η Μαρινέλλα. “Και πραγματικά, ήρθε ο Γιώργος σπίτι μου. Μου χτύπησε το κουδούνι: «Είμαι ο Γιώργος Νταλάρας, ξέρετε, από τον κ. Μάτσα». «Έλα μέσα, έλα μέσα» του έγνεψα. Τον αγκάλιασα, τον φίλησα. Είχα στ’ αφτιά μου το ιδιότροπο στυλ τραγουδίσματος που είχε, την περίεργη φωνή του. Ήταν κάπως συγκρατημένος, λίγο δειλός. Ε, για ‘κείνον βλέπεις ήμουν η Μαρινέλλα. Μετά γίναμε πολύ φίλοι. Όμως, νομίζω, στις γνωριμίες μετρά πολύ η πρώτη επαφή. Μου έκανε εντύπωση πως τα μάτια του ήταν τόσο… διαπεραστικά, αν και είχαν ζωγραφισμένη μια απορία σαν να μου ‘λεγε: «Εμένα φώναξες να ‘ρθω σπίτι σου, είσαι σίγουρη; Ή πρόκειται γι’ άλλον;». Όταν τον γνώρισα κατάλαβα πως ήταν, στ’ αλήθεια, μεγάλο ταλέντο…”.

Ο Γιώργος Νταλάρας, θυμάται με αγάπη εκείνη την εποχή: “Η Μαρινέλλα με βοήθησε πολύ, μου άνοιξε τον δρόμο. Με στήριζε με όλες τις μορφές, με όλους τους τρόπους. Ποτέ δεν θα μπορέσω να ξεπληρώσω αυτή την υποστήριξη. Τη νιώθω σαν μάνα μου”.